Like to Travle

Wednesday, August 1, 2018

නූතන ගීතයේ කලාව



සුවහසක් පහන් කළ හැකි අපූරු කලා මාධ්‍යයක් ලෙස ගීතය හඳුනාගත හැකිය. සාහිත්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේ හමුවන ප‍්‍රබලකම අංගය ගීතය යැයි කිවහොත් ඔබ මා සමග එකඟ වනු ඇතැයි සිතමි. කෙනෙකු එකඟ විය හැකිය තවත් කෙනෙකු එකඟ විය නොහැක එය තීරණය වන්නේ පුද්ගල මනෝභාවයන් මතයයි. පුද්ගල මනෝභාවය සංගීතය යන්න ට හැඩගැසෙන්නේ මව් තුරුලේ දීම බැව් මාගේ විශ්වාසයයි. තාලය රිද්මය යන්න කුඩා අවධියේ පටන් මරණය දක්වා අප ජීවිතයේ ශරීරයේ කිඳා බැස ගෙන ඇති අපූරු හැඟීමක් වේ. ගීතයේ ආරම්භයේ සිට ම අද දක්වාම ගීත සාහිත්‍ය බොහෝ සෙයින් පෝෂණය වී තිබේ. දුක, සතුට, සන්තාපය, පේ‍්‍රමය, විරහව මේ සෑම දෙයක් ගැනම ගීතයෙන් අපේ හිත පිරිමැදලා තියෙනවා. ඒ වගේම මේ කාව්‍යමය නිර්මාණය සියුම් වූ ද ප‍්‍රභල වූද ප‍්‍රකාශන මාධ්‍යයක් ලෙස ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. ගීතය සතුව තිබෙන රුවගුණ දෙකම ඊටම අනන්‍ය වෙනවා. ගීතයෙන් සංකීර්ණ අනුභූතීන් සරලව තේරුම් ගැනීමට සලස්වනවා. එනිසාම එය සුභාවිත ගීතයක් බවට පත් වෙනවා. සුභාවිත ගීතයේ විශේෂත්වය නම් එහි සංගීතය ඉතා ඉහල වීමය. ශ‍්‍රවණ රෝග පවා සුව කළ හැකි ඉතා ගැඹුරු අරුතක් ඇති නිර්මාණයක් ලෙස සුභාවිත ගීය හැඳින්වීමට පිළිවෙන. මිනිස් සිතෙහි ඇතිවන හැඟීම් අරුත්බර වචනයට පරිවර්තනය වෙමින් ඉතා සෞන්දර්යාත්මක තාල රටා යොදා ගනිමින් ගොඩ නැගුණු ගීත එදා මෙදාතුර අද වන තෙක්ම අප සිත් තුළ තැන්පත්ව තිබෙනවා. සම්භාව්‍ය ගීත ඇසීමට අප වාසනාවන්ත වී තිබෙන නමුත් අනාගත පරම්පරාවේ රසවින්දන ශක්‍යතාව පිළිබඳ ගැටලූ මතු වෙමින් පවතී.
පසුගිය වසර දහයක කාලයක් තුළ අප රටේ නිර්මාණය වූ ගීත කලාත්මක ඇසින් බැහැර වු වාණිජමය අරමුණු ඉටුකර ගැනීම පිණිස ගීත නිර්මාණය වීමේ කලාවවේ ආරම්භය සනිටුහන් කළේය. සියල්ල මුදලට විකිණෙන සමාජයක කලාව වාණිජ අරමුණු හබායාම අරුමයක් නොවේ. නමුත් එම නිර්මාණ ජනතාවට සාධාරණයක් විය යුතුයි. ගීතය පුද්ගලයාගේ කාන්සිය නිවන, මනස සුවපත් කරන ඔසුවක් විය යුතුය. නමුත් නූතන ගීත කලාව තුළ මෙකී ලක්ෂණ පිළිබිඹු වනවා ද යන්න ගැටලූවකි
නූතන සංගීත සංස්කෘතිය යැයි හඳුන්වමින් ජනතාවගේ රසවින්දනය බලෙන් පැහැර ගනිමින් සිටියි. මෙවැනි තත්ත්වයන් යටතේ අර්ථවත් නිර්මාණ බිහිවේ යැයි කිසිසේත්ම අපේක්ෂා කළ නොහැකිය. මෑතකාලීනව කලාකරුවන් යැයි කියාගන්නා පිරිස් හඹායන්නේ සංගීතය නැමැති කලාව පිටුපස නොව මුදල් සහ ප‍්‍රසිද්ධිය පිටුපස වීම කණගාටුදායක කරුණකි. එවැනි ගීත රැුල්ලකට දේශීය ගීතය නැඹුරු වී හමාරය. මෙම රැුල්ල තුළ ගීතයක් නිර්මාණය කිරීමට එහෙන් මෙහෙන අහුලා ගත් වචන ටිකක් සහ දඩිං බිඩිං ශබ්ද කිහිපයක් ප‍්‍රමාණවත් වේ. ඉතින් රසඥතාවයෙන් තොර, නිර්මාණශීලීත්වය මොට කරන පිරිසක් සමාජයට දායාද වීම කෙසේ නම් වැලැක්විය හැකි ද


ජනප‍්‍රිය සංගීතය යනුවෙන් ලේබල් වූ කණ්ඩායම් සංගීතය, නන්ස්ටොප් රැල්ල මෙන්ම මල් සහ පන්සල් ගීත සංස්කෘතිය අද වන විට ආදරේ යාදින්නක් හෙවත් කෙඳිරිගෑමක් දක්වා වර්ධනය වී ඇත. පේ‍්‍රමය විරහව යන හැඟීම් නූතන ගායකයාට අදෝනාවක් අඩවැඩියාවක් වැනිය. මෙම අදෝනාව වුව ද ජනප‍්‍රිය කිරීමේ හැකියාව ගීත වීඩියෝ පට සංස්කෘතියට තිබෙන බව විශේෂයෙන්ම කිව යුතුය. බොහෝ වේලාවට ගීතයේ පද පෙලට හෝ රිද්මයට හාත්පසින්ම වෙනස් රූපරාමු මෙම වීඩියෝ පට තුළින් එළි දැක්වේ. එම රූපරාමු නිර්මාණාත්මක බව පසෙකලා රාගය සහ ලිංගිකත්වය ඉස්මතු කිරීමක නිරත වී සිටී. නූතන ගීතය තුල කලාත්මක අගය කෙසේ වෙතත් මුදලට විකුණූ තරුණ්‍යයේ ලිංගිකත්වය සහ කාන්තා නිරුවත නොඅඩුව තිබෙන බව නම් කිවයුතුමය. බොහෝ වීඩියෝ පටවල සිදුවන්නේ ගීතය තුළින් එකඑල්ලේ දමා ගසන වචනය ක‍්‍රියාවට නැංවීමයි. මෙහි දී ගීතයෙන් රදවාගත නොහැකි රසිකයා වීඩියෝ පටය තුළින් පේ‍්‍රක්ෂකයකු ලෙස රඳවා ගැනීමට උත්සාහ කරයි. කලාකෘතියක නිර්මාණකරුවාට සංයමයක් අවශ්‍ය වන බව මතක් කිරීමට සිදුවන්නේ මෙවැනි අවස්ථාවලදී ය. හැදියාව, සංයමය, සංස්කෘතිය යන සියල්ල මුදලට යට වන බව නූතන ගීත සංස්කෘතිය අපට පසක් කර හමාරය.
මේ සියල්ල ජනතාව අපේක්ෂා නොකළ දේ වුවත් වෙළෙන්දන් විසින් මේ වන විටත් නූතන ගීතයට වෙළඳපොළක් නිර්මාණය කර අවසන් ය. මෙම ව්‍යාපාරක ගීත රැුල්ලේ ප‍්‍රතිවිපාක විදීමට සිදු වන්නේ මුළු මහත් සමාජයට ය. ඒ අතුරින් තරුණ ප‍්‍රජාවට හිමි වන්නේ සුවිශේෂි ස්ථානයක්. රටේ අනාගතය තීරණය කරන තරුණ ප‍්‍රජාවගේ මනස විකෘති කිරීමට නූතන ගීතය ලබා දෙනනේ නොමද පිටුබලයකි. රටක සංවර්ධනය යන්න භෞතික මෙන්ම අධ්‍යාත්මික වශයෙන් ද සිදුවිය යුත්තකි. මෙවැනි හරසුන් නිර්මාණ හමුවේ එවැනි ප‍්‍රගමනයක් කෙලෙස නම් බලාපොරුත්තු වන්න ද. එම නිසා සෑම නිර්මාණයක් ම රස විදිමින් හොද දේ පමණක් ඉතිරි කර හරසුන් නිර්මාණ ගං දියේ සැගව යන්නට ඉඩහැර ඉවුරු දෙපසට වී බලා සිටීමට අපට සිදු වේ.

1 comment:

අන්තර්ජාලය

 අන්තර්ජාලය යනු භාවිත කරන්නන්ට අනුව විවිධ ස්ථානයකි. අයෙකුට මිතුරන් මුණ ගැසෙන තැනක් වන අතර තවත් අයෙකුට අලුත් දැනුම තමා වෙත ගෙන එන්...